Integracja Sensoryczna jest formą rehabilitacji powszechnie stosowaną oraz uznaną przez EBM (Evidence Based Medicine) formą oddziaływania rehabilitacyjnego u dzieci z deficytami rozwojowymi, trudnościami w nauce, zaburzeniami motorycznymi itd.
Twórczyni Integracji Sensorycznej A. Jean Ayres (1970) stwierdziła, że integracja sensoryczna jest to długi proces terapeutyczny opierający się na fakcie, że mózg odbiera szereg bodźców płynących z ciała i środowiska. Natomiast jego nadrzędnym zadaniem jest analiza, interpretacja i uporządkowanie bodźców oraz przygotowanie odpowiedniej reakcji.
Terapia SI opiera się na pracy nad zmysłami: dotyk, równowaga (układ przedsionkowy), propriocepcja, wzrok, węch, smak. Uporządkowanie doznania zmysłowego oraz odpowiednia reakcja odgrywają bardzo ważne znaczenie w codziennym funkcjonowaniu każdego z nas.
Objawy nieprawidłowego funkcjonowania:
- Dziecko dostrzega bardzo niewielkie zmiany w otoczeniu.
- Dziecko rozprasza się na każdą zmianę w otoczeniu, ruch, przedmiot.
- Dziecko ma trudności w wykonaniu najprostszej czynność w głośnym bądź kompletnie cichym otoczeniu.
- Dziecko nie rozumie polecenia.
- Dziecko ma problemy z odróżnieniem silnego dotyku od delikatnego.
- Dziecko ma problemy w rozpoznaniu mocnego lub delikatnego smaku/zapachu.
- Dziecko nie podejmuje nowych, nieznanych zadań ruchowych.
- Dziecko jest niezdarne, sztywno porusza się.
- Dziecko trzyma niezmiennie głowę w tej samej pozycji- np. przechylonej na bok.
- Dziecko jest niezdolne albo niechętne do zmian.
- Dziecko sprzeciwia się każdej zmianie.
- Dziecko posiada szereg powtarzalnych zachowań.
- … wiele innych.
